Çocukluğumdan özellikle bir anı hep çok net hatırlarım , hemde o anki duygularımla.Grip olduğum için annem beni okula yollamamıış ve bende çiçekli pijamalarım ,tepeden toplanmış kıvrık saçlarımla ve tabi ki burnumda hiç durmadan akan sümüğümle kahve rengi pufuduk koltuğa kıvrılmış alfin başlamasını heyecanla izliyorum.Babamda elinde sıcak kant la içeri giriyor.İşte bu bir kaç dk lık olay hafızamda o kadar net ki.Pencereden giren ışık hala gözlerimi kamaştırıyo.O an hisettiğim güven duygusu hala içimi ısıtıyo.İşte tamda bu anda o ana geri dönmek ve bir kaç saatimi orada geçirmek için neler vermezdim ki diyorum.Sonsuz huzur,güven,rahatlık içinde dert tasadan uzak o mühtiş anımı yeniden istiyorum.
dinle--> http://fizy.com/s/13wixq
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder